Het toevoegen van abirateronacetaat plus prednison aan eerstelijns androgeendeprivatietherapie (ADT) heeft een klinisch-relevante impact op de overleving van patiënten met gemetastaseerd, hormoonsensitief prostaatcarcinoom. De PEACE-1-studie laat zien dat alleen ADT geen goede optie is bij deze patiëntengroep.
PEACE-1 is een gerandomiseerde fase III-studie bij mannen met de novo gemetastaseerd, hormoonsensitief prostaatkanker. De studie vergeleek cohorten waarin diverse behandelingen werden toegevoegd aan ADT met een cohort dat standaardzorg ontving (ADT met of zonder docetaxel). De studie had twee coprimaire eindpunten: radiografische progressievrije overleving (rPFS) en algehele overleving (OS). In totaal werden 1173 patiënten gerandomiseerd. De huidige analyse betrof de vergelijking tussen standaardzorg en standaardzorg plus abirateron.
Met een mediane follow-up van 3,8 jaar verbeterde toevoeging van abirateron aan standaardzorg de rPFS met 50% (mediane rPFS standaardzorg-arm vs. standaardzorg plus abirateron-arm 2,0 vs. 4,5 jaar (HR 0,50; 95%=BI 0,40-0,62; p < 0,0001). Hoe hoger het ziektevolume van de subgroep, des te groter het rPFS-voordeel was, maar beide populaties profiteerden. Vergelijkbare resultaten werden waargenomen voor de OS. Deze verbeterde met toevoeging van abirateron met 18%, met een mediane OS van 4,7 jaar in de standaardzorg-arm en 5,7 jaar in de standaardzorg plus abirateron-arm (HR 0,82; 95%-BI 0,69-0,98; p = 0,030). In het cohort patiënten dat als standaardzorg ADT plus docetaxel had gekregen, was een verbetering van 25% in de OS opgetreden bij een mediane OS van 4,4 jaar versus ‘niet bereikt’ (HR 0,75;95%-BI 0,59-0,95; p = 0,017).
De onderzoekers benadrukken dat toevoegen van abirateron aan ADT plus docetaxel gepaard ging met een reductie van het sterfterisico met 25%. Verder meldden zij dat de overlevingsdata bij patiënten met laagvolumeziekte nog niet geschikt zijn voor analyse.
Bron: