In de High Impact Clinical Trials-sessie presenteerde prof. Tadao Akizawa uit Tokyo de resultaten van de AYAME-studie. Daarin toonden hij en zijn collega’s aan dat bardoxolonmethyl superieur was aan placebo in het vertragen van de daling van de nierfunctie bij meer dan 1.000 patiënten met diabetische nefropathie.
Bardoxolonmethyl (BARD) is een experimentele, orale activator van het Keap1-Nrf2 pathway, waardoor het helpt om cellen te beschermen tegen oxidatieve stress. Omdat de resultaten van eerdere studies tegenstrijdig waren, voerden Akizawa en collega’s de AYAME-studie uit om de effectiviteit en veiligheid van BARD ten opzichte van placebo te evalueren bij patiënten met diabetische nierziekte.
In hun fase III-studie includeerden de Japanse onderzoekers 1.013 patiënten met diabetische nefropathie, een eGFR tussen 15 en < 60 ml/min/1,73 m2, urine albumine-creatinineratio (UACR) ≤ 3500 mg/g en zonder risicofactoren voor hartfalen. Na een screeningsperiode werden zij gerandomiseerd naar BARD (n = 507) of placebo (n = 506) en vervolgens 3 tot 4 jaar behandeld. Na de behandelperiode werden deelnemers nog 16 weken geobserveerd.
Het primaire eindpunt was een daling van de eGFR van ≥ 30% óf eindstadium nierfalen (ESKD: dialyse, niertransplantatie of eGFR ≤ 6). Dit eindpunt trad op bij 153 patiënten in de BARD-groep en bij 229 patiënten in de placebogroep (HR 0,56; 95%-BI 0,45-0,69; p < 0,001). Er was echter geen significant verschil tussen de groepen wanneer alleen het ontstaan van ESKD werd geanalyseerd (69 vs. 62 patiënten; HR 1,21; 95%-BI 0,86-1,71; p = 0,2706).
In de BARD-groep traden 24 cardiale events op en in de placebogroep 26, ongeveer evenveel dus, en er kwamen geen nieuwe zorgen over de veiligheid aan het licht.
Bron: