De combinatie van amivantamab, lazertinib, carboplatine en pemetrexed leidt bij eerder behandeld EGFR-positief NSCLC bij ongeveer de helft van de patiënten tot een respons. Dit blijkt uit de fase I CHRYSALIS-2-studie.
In een van de cohorten van de CHRYSALIS-2-studie waren 20 patiënten met EGFR-positief NSCLC geïncludeerd die maximaal drie eerdere behandelingen hadden gekregen. De huidige behandeling bestond uit het bispecifieke tegen MET en EGFR gerichte antilichaam amivantamab in combinatie met de derdegeneratie EGFR-TKI lazertinib, plus pemetrexed en carboplatine. De helft van de deelnemers had stabiele hersenmetastasen bij aanvang van het onderzoek. 14 deelnemers waren eerder behandeld met osimertinib, 9 waren eerder behandeld met eerste- of tweedegeneratie EGFR-TKI’s en 5 patiënten waren behandeld met platinumgebaseerde chemotherapie. De studie was in de eerste plaats bedoeld om te achterhalen of de combinatiebehandeling veilig gegeven kan worden.
Na een mediane follow-up van 7,1 maanden waren de patiënten mediaan met 10 kuren behandeld. Gedurende de behandeling waren de meeste bijwerkingen van graad 1 of 2 en werd geen nog onbekende toxiciteit gezien. Bijwerkingen die frequent optraden, waren huiduitslag, stomatitis, paronychia, dermatitis en diarree.
Wat betreft effectiviteit was het responspercentage veelbelovend. Bij 50% van de patiënten trad een objectieve respons (ORR) op, en een clinical benefit rate (CBR) van 80%, net als in de groep patiënten met hersenmetastasen. De respons lijkt daarbij relatief langdurig aan te houden. 15 patiënten worden nog steeds behandeld, zowel de 10 responders als de 5 patiënten met stabiele ziekte. Bij 5 patiënten uit deze groep duurt de respons al minimaal 6 maanden. De mediane PFS en de mediane duur van de respons kan nog niet worden bepaald.
De combinatiebehandeling wordt inmiddels verder onderzocht in de fase III-MARIPOSA-2 studie.
Bron: