Onderzoekers uit Oxford voerden een collaboratieve meta-analyse uit waarin 13 grote, gepubliceerde en ongepubliceerde studies naar SGLT2-remmers werden samengenomen. Het team vond dat SGLT2-remmers op een veilige manier het risico op nierziekteprogressie verminderden met ongeveer 40% en het risico op acuut nierfalen met bijna een kwart.
Tijdens de High Impact Trials-sessie grapte Jonathan Barratt dat natrium-glucose cotransporter 2 (SGLT2) remmers na de sessie waarschijnlijk zouden worden toegevoegd aan het drinkwater voor nierpatiënten, vanwege de overweldigende positieve effecten van de middelen. Dat is nog niet zo’n gek idee, want na de afzonderlijke studies met zeer gunstige effecten van de verschillende SGLT2-remmers, toont nu ook deze uitgebreide meta-analyse aan dat deze middelen uitstekende resultaten geven.
De onderzoekers combineerden en (her)analyseerden data over nieruitkomsten van alle 13 grote (> 500 deelnemers per studiearm) gerandomiseerde, placebogecontroleerde klinische trials naar SGLT2-remmers, met in totaal 90.413 deelnemers. In de meta-analyse werden ook gegevens uit 8 nog ongepubliceerde trials opgenomen, waaronder de EMPA-KIDNEY-study.
De belangrijkste uitkomst was progressie van nierziekte, gedefinieerd als een blijvende afname van de eGFR met ≥ 50% sinds randomisatie, ontwikkeling van terminaal nierfalen of overlijden aan een nieroorzaak. Deze uitkomst kwam voor bij meer dan 2000 deelnemers (1600 met en 450 zonder diabetes). Het risico op nierziekteprogressie was significant (37%) lager in de groepen die SGLT2-remmers kregen dan in de placebogroepen (RR 0,63; 95%-BI 0,58-0,69). Volgens onderzoeker Natalie Staplin (Medical Research Council Population Health Research Unit, University of Oxford) waren de resultaten ongeveer hetzelfde voor patiënten met diabetes (RR 0,62; 95%BI 0,56-0,68) en zonder (RR 0,69; 95%BI 0,57-0,82). Ook bij patiënten met verschillende onderliggende nierziekten werden vergelijkbare resultaten gevonden.
Het risico op acuut nierfalen was bijna 25% lager bij deelnemers die SGLT2-remmers gebruikten ten opzichte van placebo (RR 0,77; 95%-BI 0,58-0,69).
Bron