Diabetespatiënten hebben een hoger risico op fracturen. Er lijkt dus een verband te zijn tussen de bloedglucoseregulatie en de botkwaliteit. Nieuw onderzoek laat zien dat er een wederzijds effect is: de prevalentie van type 2-diabetes is veel lager bij mensen die alendroninezuur nemen.
Deense onderzoekers kwamen tot deze ontdekking nadat zij de medische gegevens hadden bekeken van alle Denen die tussen 2008 en 2018 gediagnosticeerd waren met type 2-diabetes. Deze in totaal 163.588 mensen zijn vergeleken met 490.764 gezonde controlepersonen. De gemiddelde leeftijd was 67 jaar en 55% was man. Analyse toonde aan dat degenen die het osteoporosemedicijn alendronaat namen, 34% minder kans hadden om type 2-diabetes te ontwikkelen dan degenen die het medicijn nooit hadden ingenomen. Factoren als roken, alcoholgebruik, obesitas, inkomen en burgerlijke staat werden meegenomen in de analyse.
Dosisafhankelijk effect
De geschatte OR op het ontwikkelen van type 2-diabetes na alendronaat-gebruik was 0,93 (95%-BI 0,90-0,96) en daalde verder na aanpassing tot 0,64 (95%-BI 0,62-0,66). De aangepaste OR daalde tot 0,47 (95%-BI 0,40-0,56) bij degenen die meer dan 8 jaar lang alendronaat gebruikten. De trendlijn suggereert een dosis-responsrelatie tussen langer effectief gebruik van alendronaat en een lager risico op diabetes type 2 (p = 0,002).
50% risicoreductie na 8 jaar
Mogelijk is er dus een beschermend, dosisafhankelijk effect van alendronaat tegen de ontwikkeling van type 2-diabetes met een potentiële risicoreductie van 50% na 8 jaar gebruik van alendronaat. Hoe het beschermende effect tot stand komt, moet verder onderzocht worden. Een theorie is dat het medicijn milde ontstekingen en oxidatieve stress vermindert, processen die in verband worden gebracht met de ontwikkeling van insulineresistentie. Het is niet bekend of ook andere osteoporosemedicatie dit effect heeft.
Bron: