Bij patiënten met een acuut myocardinfarct was 52 weken behandeling met alirocumab in combinatie met hoogintensieve statinebehandeling geassocieerd met een verminderde inflammatie van de halsslagaders.
Proproteïne convertase subtilisine/kexine type 9 (PCSK9)-remmers verminderen het low density lipoprotein cholesterol (LDL-C) en verlagen het risico op ongunstige cardiovasculaire (CV)-events. Bang et al. wilden weten of de PCSK9-remmer alirocumab de inflammatie van de halsslagader vermindert zoals deze vastgesteld wordt met behulp van positronemissietomografie (PET) met 18F-fluor-deoxyglucose (FDG) bij patiënten met een acuut myocardinfarct (AMI).
Deze studie vond plaats in 1 centrum; patiënten met AMI die in de PACMAN-AMI-studie gerandomiseerd waren, kwamen in aanmerking voor inclusie in deze vooraf gespecificeerde prospectieve substudie. Zij werden gerandomiseerd naar een dubbelblinde behandeling met alirocumab of placebo als aanvulling op hoogintensieve statinetherapie. Op baseline en na 52 weken werd een FDG-PET van de halsslagaders gemaakt. Inflammatie van de halsslagaders werd geëvalueerd als FDG-opname. In totaal werden 21 deelnemers in de studie geïncludeerd, van wie er 9 alirocumab kregen en 11 placebo. De kenmerken op baseline waren tussen de 2 groepen vergelijkbaar. De ontsteking van de halsslagaders nam significant af in de alirocumab-groep (-17,5%; p = 0,008) en veranderde niet in de placebogroep (9,7%; p = 0,2). Het gemiddelde verschil tussen de verandering in de FDG-opname in de 2 groepen was significant (-27,7%; p = 0,009). Het effect van alirocumab op de FDG-opname bleef significant na correctie voor leeftijd, geslacht, body mass index (BMI) en baseline FDG-opname (p = 0,04).
Bron: