Met de LARIAT-procedure kan op een veilige en effectieve wijze het linkerhartoor gesloten worden. Weliswaar traden na deze procedure in de totale patiëntenpopulatie met persisterend AF waarvoor een initiële ablatie was gegeven, niet minder atriale aritmieën op, maar in enkele subgroepen bleek een aanvullende LARIAT-procedure wel nuttig.
Een ablatie van persisterend atriumfibrilleren (AF) met alleen een antrale isolatie van de pulmonaalvene blijkt suboptimale uitkomsten te geven. Om de uitkomsten te verbeteren is in de afgelopen periode uitgebreid onderzoek gedaan naar aanvullende strategieën die zich richten op locaties buiten de antra van de pulmonaalvene.
In de AMAZE-studie zijn de veiligheid en werkzaamheid geëvalueerd van de LARIAT-procedure, een percutane epicardiale benadering om het linkerhartoor te sluiten. De 610 deelnemende patiënten hadden persisterend AF, die minstens 7 dagen tot maximaal 3 jaar bestond. Ze hadden in het verleden gefaald op antiaritmische medicatie en geen AF-ablatie ondergaan.
De meesten (79%) hadden sinds minder dan een half jaar persisterend AF. De anderen hadden een ziekteduur van een half jaar tot een jaar (9%) of van 1-3 jaar (11%). Het gemiddelde linker atriale volume was 138 ml en de gemiddelde linker atriale diameter 45 mm.
De coprimaire eindpunten waren de veiligheid tot 30 dagen na de LARIAT-procedure en de vrijheid van recidiverende atriale aritmieën (AF, atriumflutter of atriale tachycardie van meer dan 30 seconden) een jaar na de ablatie.
Na 30 dagen was bij 3,4% van de patiënten een primair veiligheidsvoorval opgetreden, wat significant minder vaak was dan het vooraf gespecificeerde prestatiedoel van 10%. De restlekkage was 0 mm bij 84% en < 5 mm bij 99%.
In de groep die de aanvullende LARIAT-procedure kreeg, was 64,3% vrij van recidiverende atriale aritmieën. Dit was niet significant beter dan de 59,9% in de groep met alleen ablatie.
Een vooraf geplande subgroepanalyse toonde dat de recidiverende atriale aritmieën in grotere mate afnamen bij patiënten met een sinds korte tijd bestaand persisterend AF (ziekteduur van < 6 maanden) en bij degenen met een groter linkeratriumvolume.
Bron: