Het is nodig vrouwen met een vroeg stadium hoogrisico mammacarcinoom te testen op aanwezigheid van BRCA1/2-kiembaanmutaties, suggereren de resultaten van de OlympiA-studie. Adjuvante behandeling met olaparib bij patiënten met BRCA1/2-kiembaanmutaties leidt tot een significant betere invasieve ziektevrije overleving en een vermindering van het optreden van afstandsmetastasen.
De OlympiA-studie is de eerste grote studie waarin olaparib is onderzocht als adjuvante behandeling bij vroeg stadium, hoogrisico mammacarcinoom met BRCA1/2-kiembaanmutaties. Er werden 1.836 vrouwen geïncludeerd met deze mutaties bij stadium I-III HER2- mammacarcinoom. Alle vrouwen hadden een hoog risico op een recidief en ontvingen eerder chirurgie en chemotherapie en sommigen ook radiotherapie. Randomisatie vond plaats naar primaire behandeling plus een jaar adjuvant olaparib (n = 921) of naar primaire behandeling plus een jaar placebo (n = 915). Het primaire eindpunt van de studie was de invasieve ziektevrije overleving (iDFS).
Adjuvant olaparib lijkt gepaard te gaan met een aanzienlijk voordeel. Het datamonitoringcomité adviseerde vroegtijdige presentatie van de resultaten op basis van een interimanalyse na 2,5 jaar. Op dat moment was de geschatte driejaars-iDFS 77,1% in de placebogroep en 85,9% in de olaparib-groep (HR 0,58; 99,5%-BI 0,41-0,82; p < 0,0001). Ook de ziektevrije overleving op afstand (dDFS) was beter in de met olaparib behandelde groep (HR 0,57; 95%-BI 0,39-0,83; p < 0,0001), met een driejaars-dDFS van 80,4% met placebo en 87,4% met olaparib. De totale overleving toonde zoals verwacht na 2,5 jaar nog geen significant verschil, maar er waren wel minder overlijdensgevallen in de olaparib-groep. Het onderzoek volgt de deelnemers in totaal gedurende 10 jaar.
Bron