Al eerder liet de SURPASS-4-studie zien dat GIP/GLP-1 receptoragonist tirzepatide het HbA1c meer verlaagt dan insuline glargine (iGlar) bij patiënten met diabetes type 2 met een hoog cardiovasculair risico. In een vervolganalyse is specifiek gekeken naar de nieruitkomsten.
Alle 1995 patiënten uit de SURPASS-4-studie zijn geïncludeerd in deze analyse. Zij hadden een gemiddelde eGFR van 81,3 ml/min/1,73 m2; 17% had een eGFR < 60 ml/min/1,73 m2, 28% had microalbuminurie (UACR 30-300 mg/g) en 8% macroalbuminurie (UACR > 300 mg/g). De deelnemers zijn 104 weken lang gevolgd.
De subgroepen zijn vastgesteld op basis van het gebruik van een SGLT-2-remmer vanwege het bewezen effect daarvan op de nieren, op basis van een UACR ≥ 30 mg/g, een eGFR < 60 ml/min /1,73 m2 en een hoog risico op het samengestelde eindpunt van eGFR <75 ml/min/1,73 m2 en macroalbuminurie, of eGFR < 45 ml/min/1,73 m2. Klinisch eindpunt van de studie was een afname van 40% of meer in eGFR, overlijden aan nierfalen en progressie tot eindstadium nierziekte (ESRD), met en zonder begin van macroalbuminurie als extra component.
Vergeleken met iGlar verminderde tirzepatide de albuminurie: de totale vermindering in UACR was 32% met tirzapatide. Ook vertraagde de achteruitgang in eGFR en verminderde de samengestelde nieruitkomsten van macroalbuminurie, 40% afname in eGFR, ESRD en overlijden door nierfalen. Dit kwam met name doordat het aantal gevallen van beginnende macroalbuminurie significant lager was (HR = 0,41). Deze effecten waren consistent voor alle hoogrisicogroepen met en zonder gebruik van een SGTL-2-remmer. Zie de tabel.
De resultaten laten zien dat deelnemers die tirzepatide kregen minder niercomplicaties hadden in vergelijking met degenen die insuline glargine kregen. De eGFR nam minder af in alle ‘niergroepen’ met tirzepatide en vertraagde het meest bij patiënten die al een nierziekte hadden. Bovendien hadden patiënten met diabetes type 2 met een hoog cardiovasculair risico met tirzepatide minder risico op diabetische nefropathie.
“Voor het eerst laat een gecombineerde GIP/GLP-1-receptoragonist duidelijk positief effect zien op de nierfunctie van diabetes type 2”, aldus Hiddo Lambers Heerspink, Universitair Medisch Centrum Groningen. “Belangrijk aangezien een derde van deze patiëntenpopulatie een hoog risico heeft op chronische nierziekte en mede daardoor op nierfalen.”
Bron