Uit de resultaten van de SURPASS-3-studie blijkt dat patiënten met diabetes type 2, bij wie de glykemische regulatie onvoldoende is ondanks behandeling met metformine met of zonder een SGLT2-remmer, een betere glykemische controle bereiken met tirzepatide dan met insuline degludec, terwijl ze ook gewicht verliezen.
Aan het einde van de follow-upperiode, na 52 weken behandeling, werd bij patiënten die waren gerandomiseerd naar degludec een significante gemiddelde daling van 1,34 procentpunt gezien in het HbA1c. Bij patiënten die waren toegewezen aan tirzepatide was de gemiddelde daling 1,93, 2,20 en 2,37 procentpunten bij doses van respectievelijk 5, 10 en 15 mg/week; deze daling was voor alle groepen significant groter dan die in de degludec-groep.
Francesco Giorgino bespreekt de voordelen van tirzepatide ten opzichte van insuline degludec die uit de SURPASS-3-studie naar voren kwamen (6:00).
Tot 93% van de deelnemers die tirzepatide kregen, bereikte HbA1c-niveaus lager dan 7,0% (53 mmol/mol), ten opzichte van 61% van de deelnemers die degludec kregen; de overeenkomstige percentages patiënten die de doelstelling van 5,7% (39 mmol/mol) bereikten waren 48% versus 5%. Alle 1437 deelnemers gebruikten metformine op baseline en bijna een derde ook een SGLT2-remmer. Toch hadden zij een gemiddeld HbA1c-niveau van 8,17% (66 mmol/mol); de gemiddelde diabetesduur was 8,4 jaar.
De follow-upperiode van 52 weken omvatte een insulinetitratieperiode van 16 weken en een tirzepatide-dosisescalatieperiode van maximaal 20 weken, afhankelijk van de dosis.
Ten opzichte van een gemiddeld gewicht van 94,3 kg op baseline, kwamen patiënten die degludec kregen 2,3 kg aan tijdens de follow-up, terwijl patiënten die tirzepatide 5, 10 en 15 mg kregen respectievelijk 7,5, 10,7 en 12,9 kg verloren. 66%-88% van de mensen die tirzepatide kregen, verloor ten minste 5% van hun baseline lichaamsgewicht, ten opzichte van 6% van de patiënten in de degludec-groep; 13-43% versus 0% verloor ten minste 15%. Bovendien hadden deelnemers in de tirzepatide-groepen een lager risico op een hypoglykemie (bloedglucose < 54 mg/dl; 3,0 mmol/l) dan deelnemers in de degludec-groep, namelijk 1,1-2,2% versus 7,3%.
Tirzepatide is een duale GIP/GLP-1 receptoragonist. In overeenstemming met het bijwerkingenprofiel van GLP-1 receptoragonisten, waren gastro-intestinale klachten de belangrijkste bijwerking in de tirzepatide-groepen, waarbij misselijkheid, diarree en braken significant vaker voorkwamen dan in de degludec-groep. Deze klachten traden echter voornamelijk op tijdens dosisescalatie, waarna de incidentie zeer laag was.
De SURPASS-3-bevindingen werden gepresenteerd in een late-breaking postersessie op de virtuele 81e Scientific Sessions van de ADA, door Bernhard Ludvik (Karl Landsteiner Institute for Obesity and Metabolic Diseases, Wenen, Oostenrijk).
Provided by Medicine Matters diabetes; ©2021 Springer Healthcare Ltd, part of the Springer Nature Group.
Bron: