In haar proefschrift bespreekt Pim van Dijk de peroneuspezen vanuit verschillende – theoretische en praktische – invalshoeken. De onderzochte onderwerpen variëren van epidemiologie en anatomie tot diagnostiek, behandeling en revalidatie.
De peroneuspezen werden vroeger beschouwd als de underdog van de enkel en de gerelateerde verstuikingen. Ze zijn echter cruciaal voor de stabiliteit van de enkel en dus om stabiel rechtop te kunnen blijven staan. Aandoeningen van de peroneuspezen kunnen dan ook een aanzienlijke invaliditeit veroorzaken. Daarom zijn een tijdige identificatie en behandeling daarvan essentieel.
Dit proefschrift is volledig gewijd aan het optimaliseren van de behandeling van aandoeningen aan de peroneuspees. Een eerste leerpunt is dat het belangrijk is om bij de behandeling hiervan te denken aan overvulling van de retromalleolaire tunnel en van de peroneus’ vincula.
Een tweede kernpunt is dat de classificatie van peroneuspeesaandoeningen is gebaseerd op het type pathologie en differentiatie tussen atleten en niet-sporters. Verder zijn diverse diagnostische instrumenten in ontwikkeling, onder meer echografie, MRI en peroneustendoscopie.
Wat betreft de behandeling moeten over het algemeen eerst conservatieve strategieën worden overwogen. Het advies is om alleen symptomatische peesscheuren te behandelen. In geval van een peroneuspeesinstabiliteit wordt over het algemeen een chirurgische behandeling aanbevolen. De revalidatie moet op maat zijn voor de specifieke patiënt.
Bron:
Van Dijk, PAD. Management of peroneal tendon disorders. Proefschrift, Universiteit van Amsterdam, 9 mei 2022.