Ongeveer 30% van de patiënten met achalasie ontwikkelden in de 5 jaar na een perorale endoscopische myotomie een ‘blown-out myotomie’. Deze complicatie bleek samen te hangen met meer refluxklachten en blootstelling aan maagzuur, zo ontdekten Kuipers en zijn collega’s van het Amsterdam UMC.
Perorale endoscopische myotomie (POEM) is de standaardbehandeling voor achalasie, maar kan leiden tot een gedilateerde distale oesofagus, ook wel ‘blown-out myotomie (BOM)’ genoemd. Amsterdamse onderzoekers bestudeerden de prevalentie, risicofactoren en symptomen van BOM als gevolg van behandeling voor achalasie.
Ze analyseerden gegevens van een RCT waarin POEM werd vergeleken met pneumatische dilatatie (PD). Informatie over de hele follow-upperiode van 5 jaar was beschikbaar voor 55 patiënten uit het eigen centrum, van wie er 32 (58%) waren gerandomiseerd naar POEM en 23 (42%) naar PD.
Een BOM was gedefinieerd als ≥ 50% toename van de diameter op het breedste punt van de distale oesofagus, tussen de onderste oesofageale sfincter en 5 centimeter daarboven. In de POEM-groep nam de incidentie van BOM steeds verder toe van 11,5% (4/38) na 3 maanden, 21,1% (8/38) na 1 jaar, 27,8% (10/36) na 2 jaar, en naar 31,3% (10/32) na 5 jaar. Daarentegen ontwikkelde geen van de patiënten behandeld met alleen PD een BOM.
Patiënten met een BOM hadden een hogere totale Eckardt-score (mediaan 3 vs. 2, p = 0,032) en Eckardt regurgitatiecomponent (1 vs. 0, p = 0,041) vergeleken met patiënten die wel POEM ondergingen, maar geen BOM ontwikkelden. Bovendien hadden POEM-patiënten met een BOM vaker refluxsymptomen (85 vs. 46%; p = 0,023) en een hoger aandeel blootstellingstijd aan zuur (24,5 vs. 6%, p = 0,027).
Bron: