Mycofenolaatmofetil (MMF), azathioprine en tacrolimus hebben vanuit de behandeling van solide orgaantransplantaties hun weg gevonden richting de reumatologie. Onlangs beschreven dr. Jasper Broen (Máxima MC) en prof. dr. Jaap van Laar (UMC Utrecht) in Nature Reviews Rheumatology de achtergrond en komst van deze medicijnen in de reumapraktijk.
MMF en azathioprine remmen het purine-pathway en resulteren zodoende in een afgenomen celproliferatie. Beide geneesmiddelen spelen een centrale rol in de behandeling van verschillende reumatische aandoeningen, waaronder lupus nefritis. Tacrolimus remt de activering van lymfocyten door inhibitie van het calcineurine-pathway. MMF en tacrolimus worden in toenemende mate gebruikt voor de behandeling van interstitiële longziekte bij systemische reumatische aandoeningen en voor huidfibrose bij sclerodermie. Er lopen meerdere studies met MMF, azathioprine en/of tacrolimus op het gebied van de reumatologie gericht op het optimaliseren van het gebruik van deze middelen.
Bron: Broen JC, van Laar JM. Nat Rev Rheumatol. 2020 Feb 13. [Epub]