De resultaten van een systematische review en meta-analyse laten zien dat immuuntherapie bij patiënten met een merkelcelcarcinoom (MCC) leidt tot een significant afgenomen tumordiameter en een duurzame respons. Vergelijkbare responspercentages in MCPyV- en PD-L1-positieve en -negatieve subgroepen suggereren dat andere pathways een rol spelen.
Immuuntherapie is in opkomst als behandeling voor MCC, maar de langetermijneffectiviteit en -veiligheid zijn nog grotendeels onbekend. Onderzoekers van de Universidad Autónoma de Nuevo León (Mexico) doorzochten MEDLINE, Web of Science, Scopus en EMBASE op klinische trials gepubliceerd tot 29 september 2020 en voerden een systematische review en meta-analyse uit van gegevens met betrekking tot de veiligheid en effectiviteit van immuuntherapie bij deze patiënten. Ze analyseerden de responspercentages, progressievrije overleving (PFS), duur van de respons (DOR), totale overleving (OS) en therapiegerelateerde bijwerkingen (TRAE). Ook onderzochten ze de associatie tussen responspercentages en immunobiologische markers zoals de MCPyV-status en PD-L1-expressie op tumorcellen.
Er werden 6 klinische trials geïncludeerd met 201 patiënten die werden behandeld met verschillende immuuntherapieën. Alle patiënten hadden stadium IIIB- of IV-MCC en 108 van hen (53,7%) werden eerder behandeld met chemotherapie. De ORR was 51% (95%-BI 0,40-0,62; I2 = 37,1%). Voor de tumordiameter bij patiënten met een objectieve respons werd een afname van 77,15% ten opzichte van baseline gezien. Patiënten die werden behandeld met nivolumab hadden de hoogste ORR (68%). De ORR was 41,02% (32/78) en 41,66% (20/48) voor respectievelijk MCPyV-positieve en -negatieve tumoren. Voor tumoren met en zonder PD-L1-expressie was de ORR respectievelijk 43,75% (35/80) en 40% (16/40). TRAE’s ≥ graad 3 werden waargenomen bij 18% van de patiënten.
Bron: