Internist-oncoloog dr. Sil Kordes verruilde ongeveer 3 jaar geleden Amsterdam voor Aruba. Daar is hij samen met 2 collega’s verantwoordelijk voor patiënten uit het gehele hemato-oncologische spectrum. “Alleen bij heel specifieke gevallen sturen we mensen naar Rotterdam.”
Na een periode in het Antoni van Leeuwenhoek en enkele sollicitatieprocedures om in Nederland een vaste aanstelling te bemachtigen, was het de vrouw van Kordes die het idee opperde om in het buitenland naar werk te zoeken. Kordes: “Mijn vrouw wilde altijd al in het buitenland wonen en werken. Maar ik dacht, dat kan helemaal niet want ik moet als oncoloog met mensen praten, dus ik moet de taal zeer goed spreken.” Maar na een positieve ervaring met een recruiter die artsen zocht voor de overzeese gebieden en een klik met de al aanwezige oncoloog op Aruba, nam Kordes eind 2021 toch de positie aan.
Taalbarrière?
De taal is maar af en toe een barrière, vertelt Kordes. “Als mensen alleen Papiaments spreken is dat lastig, maar ik ben wel Papiaments aan het leren en kan het inmiddels verstaan. En gelukkig spreken mensen hier vaak Nederlands of Engels. Daarbij zijn er verpleegkundigen die als tolk kunnen fungeren, dus we komen er altijd wel uit.” Een ander nadeel is dat oncologische patiënten veelal (te) laat naar de dokter gaan. Kordes: “Mensen zijn relatief bang voor de dokter of ze zijn niet gewend dat ze naar de dokter kunnen. Dus ze presenteren zich vaak met al uitgebreide ziekte, waardoor ze soms helemaal geen behandeling meer kunnen krijgen. Dat is echt zonde.”
Zorg vergelijkbaar
In tegenstelling tot wat sommige Nederlandse collega’s veronderstellen, is de inhoudelijke kant van het werk grofweg hetzelfde als in Nederland. Kordes: “Het hardnekkigste vooroordeel is dat mensen denken dat we niet alles kunnen geven. Maar we kunnen eigenlijk alles geven wat in Nederland een optie is. Soms kiezen we ervoor de zorg in een academisch ziekenhuis in Nederland of bijvoorbeeld in een ziekenhuis in Colombia te laten plaatsvinden, maar we houden zoveel mogelijk zorg op het eiland.” De oncologen op Aruba hebben geen echte deelspecialisaties, zoals in Nederland gebruikelijk is. Kordes: “Dat is hier niet haalbaar. We doen gewoon alles, zowel de perifere als de academische oncologie. Gelukkig is er nu wel een vaste hemato-oncoloog werkzaam.”
Hoewel Aruba een afzonderlijk land is binnen het Nederlands Koninkrijk en een eigen zorgsysteem heeft waarin iedereen naar draagkracht premie betaalt, worden de Nederlandse richtlijnen aangehouden. “Ik vind dat we hier soms wel wat strengere keuzes binnen de oncologie zouden kunnen maken om het geld aan andere dingen te besteden, zoals een goede (palliatieve) thuiszorg.”
Wachten geen probleem
Naast het prettige klimaat en een betere balans tussen werk en vrije tijd, is een van de grote voordelen van werken op Aruba dat dit minder gehaast gaat dan in Nederland, stelt Kordes. “Ik heb geen 9 dagdelen poli en heb ook voor patiënten zelf meer tijd. Het is echt een pluspunt dat ik energie kan steken in de voorbereiding, bijvoorbeeld door het lezen van richtlijnen wanneer iemand met iets zeldzaams komt. En bij complexe patiënten hebben we ook langer de tijd om te overleggen met specialisten in het EMC. Daarbij zijn de mensen hier erg relaxed. Als zij even moeten wachten, dan wachten ze gewoon. Dat is helemaal geen probleem, relaxen is als het ware ingebouwd in de cultuur.”