Hellman en Weichselbaum introduceerden in 1995 de term ‘oligometastastische ziekte’, een toestand tussen gelokaliseerde kanker en uitgebreide metastatische ziekte.1 Het belang van deze term werd in de daaropvolgende decennia meer en meer duidelijk, aangezien er meer evidentie kwam dat een deel van de patiënten met oligometastatische ziekte (vaak gedefinieerd als patiënten met ≤ 5 metastasen), met curatieve intentie behandeld kunnen worden.2 Deze bijdrage beschrijft de huidige stand van zaken van de meest gebruikte lokale therapieën bij oligometastatische hoofd- en halskankerpatiënten.
Agressieve diagnostiek nodig bij ALK-positief NSCLC
jun 2017 | Longoncologie