Pexidartinib is de eerste systemische behandeling waarvan een robuuste tumorrespons, evenals een verbetering van de symptomen en functionele uitkomsten, is aangetoond bij patiënten met tenosynoviale reusceltumoren (TGCT).
TGCT zijn zeldzame, lokaal agressieve tumoren met een hoge expressie van koloniestimulerende factor 1 (CSF1). In de fase III-studie ENLIVEN (NCT02371369) werd de CSF1R-remmer pexidartinib beoordeeld als systemische behandeloptie voor patiënten met TGCT bij wie geen verbetering werd verwacht met chirurgische resectie. Tussen mei 2015 en september 2016 werden 120 van de 174 beoordeelde patiënten gerandomiseerd naar en behandeld met pexidartinib (n = 61) of placebo (n = 59). Er waren 11 uitvallers in de placebogroep en negen in de pexidartinib-groep. Het optreden van gemengde of cholestatische hepatotoxiciteit leidde ertoe dat de datamonitoringcommissie de inclusie stopzette voordat de laatste zes geplande patiënten konden worden geïncludeerd.
Het percentage patiënten met een respons op week 25 was hoger in de pexidartinib-groep dan in de placebogroep (24 van 61 (39%) versus geen van 59; absoluut verschil 39% (95%-BI 27-53); p < 0,0001). Ernstige bijwerkingen werden gerapporteerd bij acht patiënten (13%) in de pexidartinib-groep en één patiënt (2%) in de placebogroep. Verandering van haarkleur (67%), vermoeidheid (54%), stijging van aspartaataminotransferase (39%), misselijkheid (38%), stijging van alanineaminotransferase (28%) en dysgeusie (25%) waren de meest voorkomende pexidartinib-geassocieerde bijwerkingen. Bij drie patiënten die pexidartinib kregen steeg de aminotransferaseconcentratie tot ≥ driemaal de ‘upper limit of normal’ (ULN), met totaal bilirubine en alkalinefosfatase ≥ tweemaal de ULN, wijzend op gemengde of cholestatische hepatotoxiciteit; bij één patiënt hield dat zeven maanden aan.
Bronnen:
- Tap WD, Gelderblom H, Palmerini E, et al. Pexidartinib versus placebo for advanced tenosynovial giant cell tumour (ENLIVEN): a randomised phase 3 trial. Lancet. 2019;394:478-87.