‘De patiënt’: de rubriek door de patiënt, voor de professional. Wat zijn de wensen, ervaringen, angsten, vreugdes en vooruitzichten van de patiënt? Het woord is deze keer aan de heer Van Tulder, 88 jaar. Bij hem werd 48 jaar geleden de diagnose reumatoïde artritis gesteld. Kennis over reuma stond volgens Van Tulder nog in de kinderschoenen.
“Er is gelukkig veel veranderd in de reumatologie. Toen ik 48 jaar geleden in de wachtkamer van het ziekenhuis kwam, trof ik daar veel ellende aan. Het zat er vol mensen die bijna kreupel waren. Ik weet niet of erfelijkheid in mijn geval een rol speelt. Ik kom uit een gezin met 8 kinderen en ben de enige die reuma kreeg. Wel weet ik dat mijn grootvader ernstige klachten had, zo erg dat hij elke dag op bed lag. Mijn klachten begonnen rond mijn veertigste. Ik kreeg problemen met lopen, had pijn in de schouders, heup en gewrichten. Daarnaast had ik vooral ’s nachts veel pijn. Na een bezoek aan de huisarts kwam ik via het ziekenhuis in Hilversum uiteindelijk in het AMC. Daar constateerde men reumatoïde artritis.
Extreem vermoeid
In die tijd wisten reumatologen nog niet wat ze nu weten, de reumatologie stond nog in de kinderschoenen. Er werd, meen ik, wel bloedonderzoek gedaan, maar er werden geen foto’s genomen. Men bekeek de gewrichten en stelde wat vragen. Ik werd voor behandeling doorverwezen naar het AMC. Daar kreeg ik ontstekingsremmers, ik weet alleen niet meer welke. De medicijnen werkten redelijk en zorgden er in ieder geval voor dat ik mijn werk als technisch ambtenaar bij de gemeente Amsterdam kon blijven voortzetten. Door pijn sliep ik regelmatig slecht en dat zal van invloed geweest zijn op mijn werk. Maar men wist van mijn aandoening en het heeft nooit tot problemen op het werk geleid. Ik ben ook zelden ziek thuisgebleven. Er zijn wel perioden geweest dat ik extreem vermoeid was, ik herinner mij bijvoorbeeld dat ik in een rolstoel naar de begrafenis van mijn moeder ging.
Routine
Infliximab heeft mijn situatie drastisch verbeterd, het is een enorme vooruitgang. Ik ga om de 8 weken naar het AMC voor een infuus en daarmee is de RA onder controle. Naast infliximab gebruik ik een keer per week een injectie 10 mg methotrexaat. Van bijwerkingen heb ik helemaal geen last. Een keer per jaar zie ik mijn reumatoloog, maar dat is meer een routinekwestie. Hij vraagt hoe het gaat, bekijkt mijn handen en dat is het, ik zie het als een bezoek voor de gezelligheid. Eigenlijk doe ik alles, ik loop, fiets en werk in de tuin. Alles met mate natuurlijk, de leeftijd gaat ook een rol spelen. Wat ik altijd jammer heb gevonden is dat ik niet meer in staat ben om te tennissen. Vooral toen ik jonger was vond ik dat moeilijk te accepteren. Nu ben ik heel tevreden met de medicijnen die de aandoening onder controle houden, je kunt aan mij nauwelijks zien dat ik reuma heb.”